Gdybym w prosty sposób
Miał siebie opisać,
I by mi ktoś nie zarzucił
Bałwochwalstwa, kiedy
To tak najoględniej
Bym ujął to w ramy,
Że pewnie by się dało
Ze mną żyć od biedy.
No, bo przecież nie kradnę
Wódki mało piję,
A i do jedzenia
Nie jestem wybredny,
Może zbyt bogaty na razie
Nie jestem,
Ale też nie jestem
Aż tak strasznie biedny.
Fakultetów na razie
Jeszcze nie posiadam,
Ale głowę na karku
Mam i mocno trzymam,
Kiedy mi na odcisk
Ktoś mocno nie stanie,
To awantur też nigdy
Bez podstaw nie wstrzymam.
Czasem się pomodlę,
Wstąpię do kościoła,
Czasem też mnie bierze
Chętka na pieszczoty,
Lecz że ukochanej
Osoby wciąż nie mam
Bardzo szybko wietrzeją
Mi z głowy głupoty.
I tak najoględniej bym siebie
Opisał,
Wiec, gdy to przeczytasz,
Nie kwituj westchnieniem,
Bo mam jeszcze do tego
Wad ze sto tysięcy
Ale te już pominę milczeniem.
Czuły ciepły szept szczerych prostych słów bezmiar pocałunków otchłań najprawdziwszych snów...
Po prostu wejdź i zamknij drzwi - zatrzymaj czas na kilka chwil.
Powiedz mi kochanie,
Co robisz? Gdzie jesteś?
Tak rzadko do siebie
Piszemy,
Że już nie mam pewności,
Czy na jednym świecie?
Czy na dwóch może
Różnych,
Żyjemy?
Może to wynika
Z jakiegoś powodu,
Który łatwo się uda rozwiązać?
Bo ja tęskniąc do Ciebie
Nie przestaje też
Marzyć,
By móc w oczy twe czasem
Spoglądać.
Więc nie unoś się dumą,
Życie krótkie jest na to,
By się gniewać bez przerwy
Na siebie,
Daj mi szanse, choć jedną,
Bym przynajmniej
Czasami,
Mógł spoglądnąć kochanie
Na Ciebie.
